Stressen en chillen

‘Ik heb steeds het gevoel dat het niet voor écht is,
maar dat we over een paar dagen weer terug gaan’,
zei een van onze leerlingen na de eerste week in
de nieuwe school. Zo voelde dat in het begin ook.
Alles was anders, behalve dat er weer ‘gewoon’ les
was. En dat onze examenkandidaten heel dichtbij en
echt ín het gebouw zaten te zwoegen voor dat Laatste
Rechte Eind. Na een paar weken besef je eindelijk: alles
BLIJFT anders. Ooit nam de Nederlandstalige band Blöf een
album op met die naam. Eigenlijk een rare titel. Meestal zeg je dat alles
anders wórdt of hetzelfde blíjft. Nu zitten we in een periode dat alles nog
steeds nieuw en anders is en dat je ook snapt dat dat zo blijft. Het is nog
steeds ‘bijzonder.’ Wat NIET anders lijkt te worden, is stress bij leerlingen.
Daarover verschenen de afgelopen weken veel berichten in de media.
Scholieren zouden al op jonge leeftijd erg lang en veel met school bezig
zijn en te weinig tijd overhouden voor andere dingen. Veel lessen, erg veel
huiswerk, te laat naar bed. En dan moet je ook je sociale (media) leven nog
bijhouden. Dat je dat trouwens beter niet op de fiets kan doen, ontdekten
zowel een leerling als onze conciërge. De tweede liep tijdelijk als een ‘one
arm bandit’ door de school. En aangezien de school niet zónder hem kan,
werd hij zelfs met één arm ingezet! Ik besprak het thema ‘schoolstress’
met m’n mentorklas. Ze bleken er best last van te hebben en dat wist ik
ook al wel. De groepsapp spreekt vaak boekdelen. Hoewel er natuurlijk ook
genoeg leerlingen door ons gebouw lopen die de indruk wekken dat ze hier
een drie- of vierjarige volledig verzorgde cruise hebben geboekt. En soms
alleen niet tevreden zijn over de geboden service aan boord. Maar goed, ik
liet m’n klas een betoog schrijven over het onderwerp ‘schoolstress’ en daar
kwamen mooie dingen uit. Eén leerling(e) deed het spontaan in rijmvorm,
zocht er een backingtrack bij en nam het geheel op als betogende rap. En de
strekking van haar tekst en die van de meeste andere was toch best positief:
er valt heel wat te verbeteren aan het schoolsysteem, het vele huiswerk,
de toetsentsunami, de zee van cijfers, maar vergeleken met landen waar
kinderen niet eens naar school kúnnen, hebben we het hier toch eigenlijk
best oké. Kritische teksten, maar ook het besef van je kansen. Een beetje
rekening houden met elkaar. Als docent beseffen dat jouw vak niet het
énige vak is. En dat die leerlingen ook nog een leven buiten school hebben.
En dat dat leven niet alleen uit ‘eten, slapen en leren’ moet bestaan, zoals
eentje schreef. Aan de andere kant moet je als leerling dan wel je tijd óp
school een beetje efficiënt gebruiken. Het nieuwe gebouw biedt in elk geval
prima gelegenheid voor balans tussen stressen en chillen. Veel leerlingen
zaten de afgelopen (warme) dagen lekker buiten, op de nieuwe banken of
op de rand van de plantsoenbakken. Veel ruimte om de school, docenten
ertussen, gezellige sfeer! Soms is die sfeer er ook aan het begin van een
les. Iedereen druppelt binnen, je kletst hier en daar wat over het weekend.
Achter me verschijnt de tekst ‘niets in Amsterdam’ op het whiteboard.
(Auw). ‘Hebt u nog wat leuks gedaan dit weekend meneer?’ Mix van echte
belangstelling en een poging het begin van de ‘echte’ les nog even uit te
stellen. Nou, vooruit. ‘Jazeker, kijk…windsurfen…! Ik laat een filmpje op m’n
facebookpagina zien. Niks beter tegen stress voor mij dan dat.
Wanneer ik die middag de school uit loop om naar huis te gaan zit één
van m’n leerlingen nog buiten op de rand van de ‘tuinbak’ op haar ‘taxi’ te
wachten en intussen op de laptop het betoog over schoolstress te schrijven.
‘Ik moet alleen het slot nog! En ik moet tóch nog even wachten…!’
Stukje timemanagement. O ja, eindexamenkandidaten, sterkte met Het
Wachten… Laat het los, je kunt er nu niets meer aan doen. Dat proberen
jullie docenten nog wél met het nakijken…over stress gesproken.
Maar voor jullie is het alvast vakantie… Chill!
Bert Jansen
Docent VC Twello