Vol verwachting

Nu de wind weer stevig door de bomen waait (hier in school zelfs waait de wind) en
onze leerlingen hun wild geraas tijdens de toetsweek even staakten, wordt het tijd
voorzichtig aan 5 december te denken.
Ik zal hier niet de ZeurPiet uithangen en de discussie over de helpers van onze
goedheiligman weer aanwakkeren, maar toch, je gaat er ongewild over nadenken.
Moet Piet, mág Piet of kan Piet niet meer? Is het Pietluttig om je druk te maken over
die P(r)ietpraat? Ik heb als kind nooit last gehad van de kleur der Pieten, maar wist
ik veel. En als je dan tóch ergens bang voor moet zijn: op schoot zitten bij een oudere
geestelijke is tegenwoordig toch óók niet meer verantwoord? Toch heeft het woord
‘knecht’, in combinatie met de (speciaal aangebrachte) huidskleur iets denigrerends
voor veel mensen. Ik hoorde afgelopen week een Antilliaanse vrouw zeggen: ‘Ik
hoop dat mijn kinderen nooit meer hoeven zingen: ‘Want al ben ik zwart als roet, ik
meen het wel goed.’ Daar kan ik me best iets bij voorstellen. Rare zin eigenlijk.
Hoe het ook is of wordt, hier op school is het sowieso een periode van ‘verwachting’.
Leerlingen zijn vol verwachting over de cijfers van de toetsweek. ‘Staan ze er al in
meneer?’ ‘Nou, wat denk je? Je hebt de toets het vorige uur gemaakt!’ ‘Ja, maar
wanneer dénkt u dat ze erin staan?’ ‘Ik zoek nog een knechtje voor het nakijkwerk,
dus zo rond 5 december?’
Maar liefst drie vrouwelijke collega’s zijn en waren letterlijk ‘vol (van) verwachting.
Eén beviel de afgelopen week van een prachtige dochter. Twee anderen gaan zeer
binnenkort met verlof en staan nu nog gewoon heel stoer hun vrouwtje voor de klas
of in de gymzaal.
Wij verwachten weer een hoop ouders voor de voorlichtingsavonden. En kijken vol
verwachting uit naar het moment dat ‘de schop in de grond gaat’ voor onze nieuwe
school op het veilingterrein. We verwachten dat het allemaal doorgaat en een
weekje terug kregen we een rondleiding in het oude veilinggebouw. Apart om in
zo’n hele grote, lege ruimte te dwalen en je dan voor te stellen dat daar straks een
nieuw gebouw moet staan en dat het daar dan een gegons van stemmen en andere
onderwijsgeluiden zal zijn. De prachtige veilingklok hangt er nog, wie weet krijgt
die straks een prominente plek in de nieuwe school.
Mooie verwachtingen voor de toekomst van VC Twello!
Maar wat doen we nou met de Sint dit jaar? Vorig jaar hadden we al de primeur dat
een eindexamenkandidaat met verve (maar zonder verf) voor Sint speelde, uiteraard
nog vergezeld door een aantal van die traditionele Pieten uit de leerlingenraad. Wie
weet wat er dit jaar gebeurt.
Misschien zetten we alvast een trend met een kleurige Sint en nog kleuriger Pieten.
In elk geval vieren we ‘het’ even met de mentorklassen op die dag. Even aandacht
voor elkaar. Daar gaat het toch om en dat kan op veel manieren. Ook is er aandacht
nodig voor een aantal zieke collega’s en/of hun partner. Of collega’s die een familielid
verloren. Soms lijkt dat allemaal tegelijk te komen. Ook in die microwereld die
‘school’ heet.
Vol verwachting… gaan we straks de maand december in. O ja, en jongens en
meisjes, ze staan erin hoor! Want al heb ik lerarenbloed, ik meen het wel goed…..
Bert Jansen
Docent VC Twello