Nakijkwerkweek

Het is stil in huis.
Dat is niet zo vreemd, iedereen slaapt al.
Iedereen? Nee, niet iedereen…
Daar, in het schemerdonker, slechts verlicht door het blauwige schijnsel van
het beeldscherm zit, voorovergebogen, De Docent. Hij kijkt na. Corrigeert.
Al ongeveer een week leeft hij onder de tafel in een groot krat, gevuld met
toetsen. Af en toe klimt hij eruit. Kijkt dan wat glazig en verwilderd in het rond,
neemt een kop koffie, mompelt iets onverstaanbaars tegen een gezinslid en
verdwijnt weer. Het Gezin weet het. Het is weer toetsweek geweest.
Wat vorige week nog een echtgenoot en vader was, is nu verworden tot een
soort van kamerbewoner, maar dan ook nog van een andere planeet.
Lekke fietsbanden blazen zuchtend hun laatste adem uit, vergeefs wachtend
op reparatie. En het regent.
’s Nachts slaapt De Docent op de bank. Om de gezinsleden niet te storen.
Want regelmatig schrikt hij op uit z’n slaap en schreeuwt zinnen als: ‘TWEE
FOUT ÉÉN PUNT!!” Of: ‘DAT HAD IK WÉL UITGELEGD!’.
‘s Morgens als iedereen nog slaapt, neemt hij z’n krat op en gaat naar z’n werk.
Het schijnt dat hij dan les geeft. Maar voor De Docent is het een dag in een
doolhof van leerlingen die niets anders lijken te roepen dan: ‘Menéér! Hebbu al
cijfers??!!! Nóg niet? Wannééér dan? Staan ze er vanavond op?’
De Docent schudt traag zijn hoofd, murmelt iets over ‘andere normering’ ,
‘bijna klaar’ en gebiedt de klas aan het werk te gaan. Tussen de lessen door zit
hij in de personeelskamer. Daar weet hij zich omringd door soortgenoten, die
eveneens zuchtend, kreunend, schel lachend of vertwijfeld roepend hún
nakijkwerk doen. Soms is iemand iets kwijt en schudt wanhopig een stapel
proefwerken door elkaar. Dan weer staat iemand juichend op en verdwijnt
dansend met een leeg krat op z’n hoofd door de zijdeur naar buiten. ‘Klaar!’
Wanneer hij tegen de avond door de schoonmaakster met zachte hand naar
buiten wordt geleid, schuift hij het krat weer in de auto en rijdt huiswaarts.
Schuift zwijgend bij aan tafel, eet mechanisch, het is slechts brandstof.
Nog één avond, schat hij.
Die nacht is het voorbij. De Docent klopt het laatste cijfer in het systeem en
sluit de computer af.
Checkt eerst nog even Facebook, waar hij kan lezen hoever de collega’s zijn.
De blauwe gloed dooft. Hij wankelt naar de bank, nog één nachtje daar, als een
ritueel. De volgende ochtend loopt De Docent kwiek naar buiten. De zon
schijnt…een nieuwe week!
Waarin alle docenten van VC Twello alle leerlingen van groep 8 heel veel succes
wensen met de Cito eindtoets! En kom vrijdag 8 februari lekker uitzweten,
-swingen en -spelen op onze AfterCitoParty!
En valt het je op dat die docenten allemaal zo vrolijk en relaxed zijn? Jij weet nu
hoe dat komt…! =;)
Bert Jansen
Docent VC Twello